داریوش آریا

غدیر،‌آنجاست که شاخه های علی (ع) و محمد (ص) به اتصال پیوندی به نام فاطمه اوج می گیرد و دوازده میوه امامت از شجره طیبه و طاهرشان ، به دامان عاشقان می ریزد.

آنجا که دستان توحیدی رسول (ص) حجاب های ظلمانی را کنار می زند تا آنچه را که از ناگفته های رسالت باقی مانده است ، زمزمه کند (من کنت مولاه فهذا علی مولاه اللهم وال من والاه و عاد من عاداه) هر کس من ولی و مولای او هستم ، از این به بعد علی ولی و مولای اوست . خدایا دوستان علی را دوست بدار و دشمنانش را دشمن شمار.

صدای رب از حنجره جبرئیل بیرون آمد صدایی با شعف و خوشحالی ، گرم ترین صدا (( الیوم اکملت لکم دینکم )) امروز دینتان کامل گشت .

غدیر یک تاریخ است ، تاریخی سرخ که اولش مدینه است ، وسطش کربلا و آخرش ظهور