داریوش آریا

در کتاب مناقب ابن شهر آشوب ، از ابوعلی بن همام روایت کرده که گفت : چون علی (ع) به دنیا آمد ابوطالب دست فاطمه بنت اسد را در حالی که علی (ع) در بغلش بود را گرفته و به سوی وادی ابطح بیرون آمده و این چنین گفت : ( ای پروردگار من ، ای خدای شب تار وماه تابناک ، از فرمان مسلّم و حکم قطعی خود برای ما ، در مورد نام این نوزاد پسر آنچه را می پسندی بیان فرما .)

گویند : در این وقت چیزی همچون پاره ابر از زمین برخاسته و به سینه ابوطالب چسبید و چون هوا روشن شد ، دید لوح سبزی است که در آن نوشته شده : ( شما به فرزندی پاک و پاکیزه و برگزیده مخصوص گشته و نام او از جایگاهی بلند گشته و آن نام علی است که از نام علّی (اعلی) جدا گردیده است . )

راوی گوید : این لوح را در کعبه آویختند و همچنان بود تا زمان هشام بن عبدالملک ، که وی آن را برداشت و اجماع اهل بیت (ع) بر آن است که آن لوح در زاویه راست خانه کعبه بوده است .

     ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه ( جلد یک ، صفحه پنج ) می گوید : نخستین نام آن حضرت که مادرش فاطمه را بدان نام نهاد( حیدره ) بود که به نام        (اسد)پدرش یعنی شیر نامید ، آنگاه پدر آن حضرت ، ابوطالب آن نام را عوض کرده و علی نامید و برخی گفته اند این نام را قریش برای آن حضرت انتخاب کرده بودند ، ولی همان قول نخست صحیح تر است زیرا خود آن بزرگوار در جنگ خیبر هنگامی که مرحب به جنگ آن حضرت آمد و گفت : ( انا الّذی سمتّنی امّی مرحبا ) پاسخ مرحب را این گونه داد و گفت : (انا الّذی سمتّنی امّی حیدره ) یعنی منم آن کسی که مادرم مرا حیدره نام گذارد .